Samenvatting

Er is een groot wit land, ergens.
Om het land ligt een grote witte zee.
En in het grote witte land staat een groot wit huis…
Witje speelt binnen, in haar veilige witte kamer. ’s Nachts droomt ze. Haar kleine wereld wordt steeds groter. En dan is Witje weer terug bij zichzelf…

Kaatje Vermeire laat de kamer van Witje tot leven komen in een ode aan de verbeelding. In zachte tinten die baden in wit licht.

‘Die dag zag ik dat wit veel kleuren is en dat zwart veel kleuren is en dat kleuren veel kleuren zijn. En ik herinner me hoe blij ik was dat ik dat zag.’ – Paul de Moor