Ik werk sinds het begin van het schooljaar met de ankerflap. Ik heb toen gestoeid met de manier waarop ik dit het beste aan kon pakken. Het duurde ook een tijdje voordat de ankerflap voor mij een routine werd. Toen ik startte met Schatkist vulde ik de ankerflap altijd in aan het einde van een kringmoment. Ik ontdekte al gauw dat de spanningsboog van veel kinderen aan het einde van de kring op is. Ook ontstond er onrust achter mij wanneer ik bezig was met het invullen van de flap.
Nu blik ik met de kinderen terug op wat we geleerd of ontdekt hebben en vraag ik hoe we dat op de ankerflap kunnen laten zien of wat we op zouden kunnen schrijven. De eerste maanden waren de kinderen weinig bezig met de ankerflap maar de laatste tijd merk ik dat enkele kinderen er steeds vaker zelf over beginnen. Bijvoorbeeld omdat ze nog eens hebben nagedacht over een vraag die er op staat. Dit is mooi om te ervaren!
De ankerflap hangt altijd op dezelfde plek, boven de weekkalender. Ik maak de ankerflap altijd van twee grote vellen karton. Bovenaan schrijf ik het probleem dat Pompom en de kinderen samen proberen op te lossen tijdens het anker. Daaronder staan drie kolommen:
- Dit willen we er over weten en ontdekken.
- Dit weten we er al van.
- Dit zijn de oplossingen, dit hebben we geleerd.
Bij mij wordt de invulling van de ankerflap voornamelijk door de groep bepaald. De vragen die leven bij de kinderen komen in de linker kolom. De tweede kolom maak ik altijd het breedst. Hierin blikken we terug. We plakken er samen een foto op van iets dat we deden in de kring of werkles of een van de kinderen maakt er een tekening van. In de derde kolom schrijven we alle conclusies op. Bijvoorbeeld antwoorden op de vragen van de eerste kolom.
De ankerflap geeft mij houvast om beter aan te kunnen sluiten bij wat er in de groep leeft. Ik hoop dat we hier volgend jaar samen verder in kunnen groeien en dat ik nog bewuster kansen kan grijpen op basis van de vragen die de kinderen stellen.