Samenvatting

Ik heb geen blonde haren, blauwe ogen, getrainde spieren en zongebruinde huis zoals mijn oudste broer. En ik heb ook geen wipneus met sproeten en geen snoezig gezichtje zoals mijn kleine broertje. Niet dat ik zijn gezicht snoezig vind, maar oude dames schijnen dat wel te vinden – vlak voordat hij ze met een of andere truc overhaalt om hem hun geld te geven.

Marnus voelt zich onzichtbaar tussen zijn grote broer, die meisjes zoenles geeft, en zijn kleine broertje, een zakelijk genie. Als hij op een dag een meisje ontmoet dat in een boom klimt om te voorkomen dat die gekapt wordt, besluit hij in een opwelling om achter deze Leila aan te klimmen. Meer en meer mensen horen van hun protest, en voor het eerst in zijn leven voelt Marnus zich belangrijk, al begrijpt hij niet precies waarom dan. Want wat is eigenlijk de werkelijke reden dat Leila de boom wil redden?